Ik vertelde eerder al over de reis die ik met mijn gezin aan het maken ben. We zijn op reis in een camper… geen grote luxe camper, maar een 44 jaar oude Mercedes bus. Waarom vraag je je af? Hebben wij ook soms kan ik je zeggen. Maar, we zijn onderweg met een doel.
Eigenlijk startte onze reis al 5 jaar geleden op onze huwelijksreis. We voelden ons zo lekker op de bestemming hiervan, dat we besloten ook deze sprong te wagen en er te gaan wonen. Ibiza werd daarna voor ruim 3 jaar ons thuis. En wat een fantastisch thuis was dat. Veel dierbare vrienden mogen leren kennen, en natuurlijk de geboorteplaats van onze dochter.
Nieuwe stap
We besloten echter dit fijne eiland weer te verlaten. Maar niet zonder de balans op te maken. Wat we vooraf niet wisten, waren de voordelen die het leven op Ibiza opleverden voor ons. Niet alles was natuurlijk fijn, want met een emigratie laat je je dierbaren achter, net als goede kaas, pindakaas en hagelslag.
En vriendschappen veranderen. De een wordt intiemer, waardevoller, waarbij een andere vriendschap wat verwatert. Dat laatste komt natuurlijk mede door de afstand. In mijn geval helpt het gebrek aan energie door mijn hersenletsel niet mee.
Maar we merkten dat het ook veel goede dingen bracht. Zoals iedereen met niet aangeboren hersenletsel ervaart, ervaar ook ik veel problemen met vermoeidheid en het herstel van die vermoeidheid. Al snel werd ons duidelijk dat dit in Spanje veel makkelijker verliep. Ik had meer positieve energie (in plaats van vaak neerslachtig) en na een vermoeiende periode, herstelde ik ook sneller. Niet in de laatste plaats van het buiten leven onder de zon. Fijne bijkomstigheid.
Ook merkte we dat mijn ‘allergie’ voor prikkels veel minder heftig is, wanneer de mensen om je heen relaxter zijn. En dat zijn Spanjaarden toch wel hoor. Ze hebben minder haast. Het mañana mañana principe is wel aan iemand met hersenletsel besteed. Als je er in mee kan tenminste. In mijn geval duurde dit wel een tijdje. Maar tijd heb je dan ook genoeg, als je niet elk weekend een verjaardag hebt, geen werk kan doen, niet met het OV hoeft te reizen of dagelijks in de file staat en minder sociale contacten te onderhouden hebt. Ieder voordeel heeft zijn nadeel, wat ook wel weer zijn voordelen heeft. Als je ze maar wil zien denk ik.
En nu…
De balans in ons leven opmakend, menen we toch dat de voordelen van het klimaat zwaar wegen voor ons. Buiten leven geeft me energie en onder de zon gaat dat toch net iets beter.
Een nieuwe start op een nieuwe plek dan maar? Niet geschoten is altijd mis toch? Maar waar ga je dan mee ‘schieten’? Hoe vind je een nieuwe plek in een nog onbekend land terwijl je met beperkt budget leeft? Vliegtickets, hotels en stedentrips zijn erg energie vretend, duur (en niet al te best voor het milieu). In reisgidsen, boeken en tijdschriften wordt alles prachtig geportretteerd. Maar niet altijd realistisch. Wikipedia en Google Earth zijn ook handig, maar zeg nou zelf…
En ineens heb je besloten… We doen het niet… tot je ineens merkt dat je jaloers bent op iemand die een lelijke camper koopt. Wij willen ook een lelijke oude camper! En we vonden haar na lang zoeken. Oud maar zeker niet lelijk. ‘Even’ opknappen en gaan. Door Europa ( en 2 maanden vakantie in Marokko )op zoek naar een plek om te leven.
Verwachtingen…
Voor ik aan deze avontuurlijke zoektocht begon, stond ik er natuurlijk wel vaak bij stil of ik het wel kan met mijn letsel. 12m2 om met een vrouw en kind van 2 in te leven. Maar naarmate de dromen groeiden zag ik alleen nog maar mogelijkheden en vrijheid.
Vielen die eerste paar weken even tegen zeg. Vrijheid hadden we wel, maar het was koud waardoor we veel binnen leefden. Even niet aan gedacht., en het wennen aan ons nieuwe leven hielp hier niet bij. Alle drie moesten we onze weg leren op deze kleine ruimte. We moesten wennen aan de kontjes die elkaar continue aantikken wanneer je door de camper wandelt. Maar ook hoe je een kind van 2 gaat vermaken. Een heftige onderneming. Maar met wat creativiteit kom je een heel eind. Nu zijn we 6 maanden verder en hebben we ons ritme aardig gevonden. Maar vooral ook wat we niet moeten doen.
Veel mensen om ons heen snapte onze keuze niet om deze reis te ondernemen. Vooral vanwege mijn gezondheid en de problemen die dat met zich meebrengt als je zo leeft.
Zelf zag ik het anders. Natuurlijk, het zal zeker pittig worden. En het zal lastig zijn het budget te houden. Misschien krijgen we wel spijt. Maar ik wil ook graag de voordelen hiervan zien. Hoe vaak krijg je nou de kans zoiets met je gezin te kunnen doen? Om de wereld samen te ontdekken op je eigen tempo.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is: “Ik heb liever spijt van iets wat ik wel gedaan heb, dan van iets wat ik niet heb geprobeerd”. Het ‘wat als’ …. Of ‘had ik maar… ‘
Wat is het ergste dat kan gebeuren?
Het leven is te kort om te doen waar je niet blij van wordt, of om te blijven dromen zonder te ondernemen. En deze onderneming bewijst dat zelfs met een aandoening, juist met hersenletsel je kan ondernemen, groeien en ontdekken. Denk niet in problemen maar zie de oplossingen.
Jij bent vrij. Ik ben vrij. Ga!