Ken jij dit ook? Dat je af en toe nog steeds in het hoofd kruipt van je oude zelf? Als mensen problemen hebben, of een extra handje nodig hebben bij een verhuizing, of uitnodigen om te komen eten aankomend weekend, of misschien zelfs maar even spontaan koffie willen doen en jij vrolijk op alles “ja” zegt? Want waarom ook niet? Je voelt je voor de verandering even oppermachtig en die dag heb je verder alleen de supermarkt ingepland. Moet lukken toch?

Of misschien toch niet….

Hard leers

Ik loop hier zelf standaard 1 à 17 keer per week tegenaan 😉 :
Onderschatten hoeveel energie de kleinste dingen kosten. En, hoe lang het herstel hiervan is. Nu, na 8 1/2 jaar gebeurt dit me nog steeds. Hardleers denk je nu zeker? Zou ik ook denken als ik niet beter wist. Maar helaas leert mijn hersenletsel dit nooit. “Overschatten” van je kunnen en “onderschatten” van wat iets aan tijd en energie kost komt bij vele lotgenoten voor. In je hoofd wil je nog steeds wat je vroeger wilde. En ik weet dat het niet meer kan, dus zeg ik maar 1/3 toe van wat ik graag wil doen. Dit gaat al niet, laat staan als net die ochtend voor je etentje een vrouw in de supermarkt de toren met blikvoer omkegelt, net voordat je erachter komt dat je je portomonnee vergeten bent en met een kar vol superfoods staat. Stress en herrie alom natuurlijk. Energielevel naar 0 en maar snel naar huis om te herstellen. Natuurlijk weet ik wel dat ik dat etentje af moet zeggen en dit voor lief moet nemen. Maar als ik nou even een extra dutje doe lukt het wel joh. dan kan ik best naar dat etentje waar ik zo naar uitkeek…. 
Fout! En weer overschat wat ik zou kunnen. Zit je daar, als een dooie garnaal aan tafel als een flipperkast op alle prikkels te reageren.

Het einde

Kerst en oud & nieuw was ook weer zo’n mooi momentje. Even op vakantie naar onze oude woonplek Ibiza. We boekte express extra lang (12 dagen) omdat we dan meer rustmomenten kunnen creëren. Geweldig idee, maar het gevolg was dat ik gewoon vaker leuke dingen wilde doen. En dat hebben we ook gedaan. Veel lieve vrienden gezien, lekker gegeten, veel rustmomenten gehad, de toerist uitgehangen, nieuwjaarsfeest van vrienden bezocht… het kon niet op.
Nou ja, dat kon het wel. Oudjaarsavond meer geslapen dan bij mijn vrienden gestaan, met kerst als bovengenoemde garnaal er het beste van gemaakt en mezelf dagelijks erop betrapt echt óveral te kunnen slapen, als je maar echt wil 🙂

Maar man-o-man wat hebben we het leuk gehad. De kasplant-achtige toestand die hierop volgde nemen we weer voor lief. Want ik had het nooit willen missen.
Maar misschien toch maar eens vaker “nee” zeggen de volgende keer…

Welke manieren gebruik jij om jezelf in bedwang te houden?