Mijn grootste struikelblok, en die van vele ‘ge-hersenletselden’ met mij…prikkels.
Prikkels zijn impulsen van buitenaf zoals geluiden, beelden, gevoelens (trillende grond, wind, regen etc.) en waarschijnlijk ook geuren en smaken. Deze laatste 2 heb ik dankzij mijn anosmie niet, wat weer een geluk bij een ongeluk is, of zoiets.
Waar je ook bent, waar je ook komt, overal zijn prikkels. Mensen die met elkaar kletsen, honden die romantisch tegen elkaar aan lopen te blaffen, de klok die tikt, de buurman die een scheet laat (hier heb ik weer geluk dat ik niets kan ruiken ) het verkeer, de wind, je eigen handelingen en ga zo maar door. Ze zijn er dus altijd. en veel ook. De ene wat intenser, de ander wat fijner. Dat merk je niet bewust, als je ‘nergens last van hebt’ , omdat je niet beter weet. Maar voor mij met NAH, is het anders.
Oorzaak
Door mijn opgelopen hersenletsel, heb ik geen filter meer. Die filter, waar iedereen mee uitgerust is, zorgt ervoor dat je prioriteiten kan stellen aan de geluiden die je wil horen, of die je moet horen, of die je juist niet wil horen omdat ze simpelweg onbelangrijk zijn. Dit gebeurt helemaal automatisch en hoef je niets voor te doen. Hetzelfde geldt voor de andere prikkels.
Die geweldig handige ( misschien zelfs wel noodzakelijke) filter is bij mij kapot. Doet helemaal niets meer.
Helaas zijn de gevolgen hiervan groot. Stel je voor, je zit in gesprek met je vrouw. Je wil heel graag horen wat ze deed vandaag, waar ze aan denkt, wat haar bezighoud, wat ze wil eten of wat dan ook. Maar je wordt de hele tijd afgeleid door die mus die je in je ooghoek ziet vliegen, de auto’s die door je straat rijden, de radio die aanstaat bij de buren, je vaatwasser die draait, die theedoek die in de wind wappert, die schaduw van die vlieg in je kamer… En al deze prikkels komen even sterk binnen. Met dezelfde prioriteit als het gesprek met je geliefde. Niet omdat je het nou belangrijk vindt om deze ruis te horen, maar je hebt gewoonweg geen keus. De geluiden spannen samen en vormen een mist van geluiden om me heen, waarvan ik niet meer kan bepalen waar ze vandaan komen.
Grote gevolgen
Gevolg is dat ik na een gesprek rust moet nemen om alle inkomende prikkels te verwerken. Hopende, dat ik alles onthouden heb wat mijn vrouw zei of vroeg, en niet alleen de muziekkeuze van de buren. En misschien heb ik wel de helft gemist van het gesprek, omdat ik mijn aandacht er niet bij kon houden door al die overige prikkels. Mooi moment om weer even uit te rusten.
Maar dit gebeurt dus altijd en overal zonder uitzondering. Extreem vermoeiend en zeer moeilijk om mee om te gaan. Verander hierbij de omgeving (een kroeg, festival, markt, winkel, bushalte ) en alle extra prikkels die erbij komen. Alle onbenullige gesprekken van anderen die je helaas net zo belangrijk moet vinden als die van je eigen gezelschap. TILT!! ERROR! PANIEK!! STRESS (ja hoor, daar is ie weer ). En de dag is weer om, ook al was het pas 12u ’s middags.
Het is een lastig aspect van mijn letsel wat altijd zal blijven. Ik voel ook niet tijdig wanneer ik te veel prikkels binnen heb gekregen, wanneer ik te ver ga. Die prikkels zijn als een 5-baans weg die moeten invoegen naar een eenbaans polderweggetje. Ze zijn al binnengekomen, en worden nog verwerkt, of je wil of niet. Dus een uur na een samenzijn, voel ik de echte vermoeidheid pas. Dit blijft moeilijk om op in te spelen. Gelukkig heb ik een lieve vrouw die het gelukkig vaak wel op tijd ziet, wat de schade beperkt.
Handige hulp
Nu heb ik wel een aantal zeer handige hulpmiddelen gevonden door de jaren heen:Waar ik zeer veel aan heb zijn mijn otoplastieken (op maat gemaakte oordoppen). Deze kosten even een smak geld (zo’n €140,-) maar zijn het meer dan waard. Ze helpen enorm de ruis buiten te houden en je beter te kunnen focussen op dat ene gesprek waar je wel alles van wil weten.
Een andere oordop die ik sinds kort heb, zijn die van Knops. Met deze oordoppen kun je zelf het volume bepalen. 4 standen met als zwaarste stand bijna stilte. Ze zijn groter, maar zitten fijn en ideaal voor als je een keer naar een festival zou willen. (Nee, ik ben niet betaald voor deze reclame)
Deze 2 oordoppen zijn overigens voor iedereen aan te raden als je je vaak in herrie begeeft.
Ook gebruik ik sinds een tijdje CBD olie. Een hennepolie zonder de hallucinerende werking van thc. Deze helpt me meer rust te bewaren als ik naar een drukkere omgeving ga zoals een supermarkt of de stad. Meer rust is minder stress en beteken tmeer energie.
Ook heb ik veel aan Tai Chi. Je weet wel, dat ramenlappen zonder spons ( een Chinese bewegingskunst)
Als ik merk dat ik te gestresst word, zonder ik me weleens af om even wat rustgevende oefeningen te doen. Helpt me vaak door een gezellige avond heen.
Grote steun heb ik ook aan mijn vrouw Jussi. Tegen beter weten in, let ze altijd op me en behoed me voor rampages voor het te laat is 
Zij weet ook precies, als ik ineens niet meer deelneem aan een gesprek,
ik te ver ga en moeite heb alle prikkels te verwerken.
Als het echt niet anders kan…
Als laatste redmiddel gebruik ik de verdwijntruc. Als het me echt ineens teveel wordt, ren ik gewoon weg. Soms vergeet ik zelfs gedag te zeggen tegen het gezelschap. Sorry hiervoor vrienden, het is nooit iets persoonlijks . In ieder geval meestal niet.
Omdat prikkels een blijvende last is, blijf ik altijd op zoek naar nieuwe ideeën en tips. Weet jij nog iets wat ik eens kan proberen zodat ik niet hoef te vluchten?