Laatst werd ik gewezen op een prachtig woord wat heel herkenbaar is voor mensen met hersenletsel denk ik. Het had eigenlijk in mijn post “gevolgen van (mijn) hersenletsel in 11 punten ” opgenomen kunnen worden 2 weken geleden. Maar deze verdient een eigen podium:
Persevereren:
Volharding; het niet kunnen loskomen van iets dat de geest bezighoud
Prachtig woord toch? Ik durf het niet hardop uit te spreken omdat dat garantie op stotteren betekent
Het schijnt dat dit voornamelijk voorkomt bij mensen die hersenletsel hebben opgelopen in de frontale kwab aan de voorzijde van de hersenen.
Wat is het
Zoals de uitleg al zegt, houd persevereren in dat je iets niet uit je hoofd krijgt. Dat kan van alles zijn. Meestal helaas dingen die je helemaal niet in je hoofd wil houden. Het deuntje van de Hema bijvoorbeeld. Of die hit uit de film “Frozen” ( Let of go, let of goooo ). Je hebt ze nu in je hoofd he? Sorry…
Maar het zijn bij mij vaak gedachten. Wat ik tegen iemand zei in een stressvolle omgeving (wat al bij de slager kan zijn) waarbij mijn mond andere dingen zegt dan mijn hoofd bedoelde. Dat blijft dan knagen en knagen zonder houdbaarheidsdatum. Het enige wat ik kan doen om het kwijt te raken ( mediteren inbegrepen) is het uit te spreken. Ik probeer me dan kwetsbaar op te stellen en er een berichtje of telefoontje aan het slachtoffer aan te wagen om de lucht te klaren. En in 99.9% van de gevallen hadden zij het niet eens door…
Ook uit het zich bij mij in breedsprakigheid. Maar dat had je vast al door. Ik gebruik standaard veeeeeel meer woorden dan nodig is terwijl een simpele “ja” al volstond. Terwijl ik alleen maar probeer duidelijkheid te geven. Gevalletje van “averechts resultaat” natuurlijk.
En dan heb ik nog het niet kunnen laten om gedrag of emotie te blijven herhalen. Of een verhaal blijven vertellen die al 17x langs is gekomen. Super irritant voor mijn familie en vrienden.
Of dingen een andere naam geven omdat ik niet op het woord kan komen. Zo noem ik alles hoger dan 100cm een bar…
Lastig
En de meest tijdrovende; het herhaaldelijk alles controleren. Zo check ik minstens 3x of onze camper wel goed op slot is voor we weggaan. En ik kan genoeg smoesjes verzinnen om toch weer even terug te lopen om stiekem aan de deur te gaan voelen.
Wat de vervelendste is, is dat ik geen langlopende projecten kan starten. Als ik iets niet (snel) af kan ronden, stapelt alles zich op in mijn hoofd. En het gaat er pas weer uit als ik het gedaan heb. Wat natuurlijk niet altijd kan en daardoor de lijstjes langer en langer worden. Ook in mijn hoofd. Je kan je voorstellen hoeveel energie dit kost. Bovendien is het best irritant als ik ongeveer 25x per dag een herinnering in mijn telefoon krijg die ik maar vooruit blijf schuiven.
Maar ja, ik kan er niets aan doen zullen we maar zeggen.
Herken je dit? Op welke tik betrap jij je het meest