Motivatie; mooi woord toch? En motivatie is niet zomaar een woord. Het huisvest een bijzonder betekenisvolle lading. Zo zorgt motivatie, voor een een bepaalde drive in je leven. Een mate van volharding. Het maakt doelen haalbaar en geeft je energie om die doelen te stellen. Het gaat nog verder, want motivatie heeft eigenlijk met alles wat een mens tot handelen beweegt te maken. Voor mij heeft zelfmotivatie de betekenis gekregen dat het ervoor kan zorgen dat ik mijn grenzen heb kunnen verleggen. Het heeft me een zekere vechtlust gegeven in het leven. Maar dat was niet altijd even makkelijk met hersenletsel. Maar er zijn trucjes voor om dit vol te kunnen houden.

 

Het proces

Onlangs las ik een artikel over dit onderwerp, en ik besefte me direct dat dit een belangrijk onderdeel van mijn huidige leven is. Want jezelf motiveren om gestelde doelen te halen, is met de beperkte energie die hersenletsel met zich meebrengt een beste uitdaging. De vermoeidheid waar je op dagelijkse basis tegen vecht, kan er zeer makkelijk voor zorgen dat je je snel uit het veld laat slaan. Met als gevolg dat het doel vaak maar helemaal vergeten wordt, want het lukt toch nooit. Om meerdere redenen kan dit echt vervelend uitpakken. Want je gestelde doel ( iets wat je waarschijnlijk heel graag wilde ) wordt niet gehaald. Je kan het behalen van het doel niet vieren en de motivatie om weer een doel te stellen wordt steeds kleiner en kleiner. Met als gevolg, dat je niet meer probeert en het gaat voelen als een verlies. Zo was het bij mij althans. En dan druk ik het nog rustig uit met verlies. Af en toe liep dit verlies uit de hand en had mijn vrouw weer een depressieve baksteen op de bank liggen. Het kon me af en toe echt vloeren en het hele leven somber in laten zien. Een proces, wat je natuurlijk liever niet wil. 

Nu kun je in het vervolg 2 dingen doen in mijn ogen:
1. Geen doelen meer stellen en doortuffen in de veilige modus waarvan je weet dat het lukt.
óf
2. Leren hoe je doelen wél haalbaar maakt en jezelf weet te motiveren. 

Hoe aantrekkelijk optie 1 af en toe ook gevoeld heeft, en met tijden ook uitgevoerd werd, kies ik in het leven voor optie 2. De behoefte aan doelen stellen en halen is groot voor me. Het geeft me een gevoel van waarde en kracht. Een gevoel wat absoluut niet vanzelfsprekend is sinds mijn ongeluk. De motivatie krijgen om dit weer haalbaar te maken werd mijn belangrijkste eerste doel. 

Uiteindelijk zijn er 4 stappen die mij geholpen hebben in dit proces. Het zijn 4 ogenschijnlijk simpele stappen, maar die niet voor iedereen even vanzelfsprekend is. 

 

Stapje voor stapje

Stap 1. De eerste stap was er een die ik keer op keer vergat, of niet klein genoeg maakte. Stel je doel en deel hem op in (zeer) kleine stapjes. Sommige doelen lijken zó makkelijk, dat je het denkt ‘even’ tussendoor te doen. Nou, niet met hersenletsel. Al lijkt de taak en het doel nog zo klein, het kan je tegelijkertijd ook overweldigen en je vrij snel weer doen stoppen om weer op de bank als broze baksteen te eindigen. 
Is bijvoorbeeld je doel om 5 keer per week te gaan bewegen, begin dan niet meteen met die 5x per week. Veel te intensief en te heftig als ontwikkeling. Ga in plaats daarvan eerst eens 1x per week en bouw dit rustig op. Op deze manier is de verandering niet zo groot en wordt je doel ineens haalbaar op de langere termijn. 

Je wil niet weten hoe vaak ik hier mijn hoofd aan stootte door dit te enthousiast aan te pakken. Want dit soort ideeën krijg je op de unieke momenten dat je je geweldig voelt en je bent over enthousiast. Gevaarlijke combi. Beetje net als boodschappen gaan doen als je honger hebt. Nooit een goed idee.

Stap 2. Vier elke overwinning, hoe klein ook. Je hebt je doelen in stap 1 al verkleind. En al voelt dat als iets onnatuurlijks want ‘vroeger deed ik dit met 2 vingers in de neus’, het gaat je helpen. Zelfmotivatie krijg je door blije momenten. En wie wordt er nu niet blij van iets vieren? Het vieren van een overwinning vergroot je dankbaarheid, en dankbaarheid versterkt je niveau van vreugde. Ineens voelt het niet meer als ‘zwak’ om alles zo klein te maken. Je hebt de hele dag een feestgevoel en het bezorgt je extra motivatie en daarmee doorzettingsvermogen en energie. Perfecte cocktail in geval van Niet Aangeboren Hersenletsel. Heerlijk toch?

Stap 3. En deze is voor mij nog steeds erg belangrijk en had ik zonder mijn vrouw misschien wel nooit kunnen leren. Blijf in contact met je naasten en dierbare over je plannen. Niet alle plannen zijn even realistisch. Een chronische aandoening zoals NAH zorgt er ook voor dat je zelfkennis af en toe ver te zoeken is. Je maakt als snel iets veeeel te groot of veeeeel te makkelijk in je hoofd. Deel je ideeën met mensen die je kent en bedenk samen of je doel haalbaar is op de manier die jij bedacht hebt. 

Humeur 

Deze 3 stappen waren, en zijn nog steeds, de leidraad voor mij om doelen te kúnnen stellen en ze ook met zekere regelmaat haalbaar te maken. Het geeft ook meer zelfvertrouwen om het op deze wijze te doen, want iets vieren geeft aan dat je iets gehaald hebt en dus kán. Je maakt jezelf een winnaar en dat is heerlijk voor je zelfbeeld. Nu gaat het bereiken van doelen zo over een wat langere tijd verspreid dan je gewend bent en dat geeft ook weer een uitdaging. Want om gemotiveerd te blijven en je in te blijven zetten om dit gewenste doel te behalen is het fijn als je in een fijne stemming verkeerd. Kietel jezelf dan ook regelmatig om je humeur op te fleuren. Zorg er desnoods voor dat je een lijstje maakt met dingen of acties waar je blij van wordt. Dat kan een vriend bezoeken zijn, sporten, koken, film wat dan ook. En gun jezelf ook regelmatig zo’n oppeppertje. Want als je elke week minstens 1x doet waar je blij van wordt, is de week ineens een stuk leuker. En zo is zelf gemotiveerd blijven veel makkelijker. 

Het lijkt allemaal klein, maar het kan zóveel betekenen voor hoe je je toekomst ziet en het kan helpen weer meer plezier uit het leven te halen na een tegenslag als hersenletsel. 

Zo was mijn laatste doel het geven van een lezing in de hoop mensen te inspireren. En gisteren was dit eindelijk zover. Ik gaf een lezing over ‘Mijn leven met hersenletsel’ waarin positiviteit en motivatie centraal stonden. Een enorme mijlpaal want ik had nooit gedacht dit te kunnen, laat staan durven met de onzekerheid die hersenletsel me gaf.  

Wat is het laatste doel dat jij voor jezelf gesteld hebt?